Άρθρο με φωτογραφίες για την παιδική εργασία στις κλωστουφαντουργίες του Μπακλαντές. Εκεί όπου παιδιά, για 0,28 ευρώ την ημέρα, ράβουν τα τζιν που φοράμε εμείς στη Δύση.
Από το πρωί μέχρι το βράδυ, μέσα σε χώρους εργοστασίων, ανάμεσα σε ρούχα και ραπτομηχανές, παιδιά εργάζονται σκληρά, ράβοντας ετικέτες για τα ρούχα της Δύσης, παίρνοντας το ελάχιστο μεροκάματο. Αυτή είναι η ζωή των παιδιών του Μπαγκλαντές, που δουλεύουν σκληρά για 0,28 ευρώ την ημέρα.
Παρά τις βελτιωμένες προδιαγραφές ασφαλείας στα εργοστάσια, τα μη κατοχυρωμένα κάτεργα δεν έχουν επιθεωρηθεί. Τα εργοστάσια κατασκευάζουν κυρίως ρούχα για την τοπική και ινδική αγορά, αλλά και γνωστών διεθνών ετικετών, μέσω υπεργολαβιών, κάτι που καθιστά δύσκολο για τις επιχειρήσεις να γνωρίζουν από πού προέρχονται.
Ο φωτογράφος Κλαούντιο Μοντεσάνο Κασίγιας μέσα από τη δουλειά του αποκαλύπτει τόσο τη συγκλονιστική έλλειψη ελέγχων ασφαλείας μέσα σε μερικά άναρχα εργοστάσια όσο και τις εξαντλητικές ώρες που εργάζονται τα παιδιά εκεί.
Ενα άτυπο εργοστάσιο περιλαμβάνει ένα δωμάτιο με 15 ραπτομηχανές, συνήθως χωρίς εξόδους κινδύνου, σχέδια για πυρασφάλεια ή πυροσβεστήρες.
Τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να πάνε στο σχολείο, καθώς είναι επιφορτισμένα με εργασίες όπως κέντημα, βαφή υφασμάτων και καθαρισμό μηχανημάτων.
«Μέσα στα εργοστάσια ενδύματος οι εργαζόμενοι δουλεύουν 6 στα 6 και τις μισές ημέρες της εβδομάδας από την αυγή μέχρι το σούρουπο για τον κατώτατο μισθό. Κοιμούνται μέσα σε αυτά ή νοικιάζουν δωμάτια δίπλα σε αυτά», λέει ο φωτογράφος.
«Ερχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας απασχόληση και ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή», προσθέτει.
Σύμφωνα με τη UNICEF, υπάρχουν περίπου ένα εκατ. παιδιά ηλικίας 10-14, που δουλεύουν ως εργάτες στο Μπαγκλαντές.
Βγάζουν τα προς το ζην και γι' αυτά δεν υπάρχει ζωή έξω από τη δουλειά. Σε μια φωτογραφία του Κασίγιας φαίνεται ένα αγόρι να κάνει μπάνιο μέσα στο εργοστάσιο, στο οποίο τρώει, πλένεται και κοιμάται.
Η βιομηχανία ενδυμάτων στο Μπαγκλαντές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε εξαγωγές κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, μετά την Κίνα και έχει ένα αρνητικό ρεκόρ όσον αφορά την πυρασφάλεια.
Περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε εργοστάσιο έξω από τη Ντάκα εξαιτίας πυρκαγιάς. Ηταν ένα από τα χειρότερα βιομηχανικά ατυχήματα στη χώρα.
Παρά τις βελτιωμένες προδιαγραφές ασφαλείας στα εργοστάσια, τα μη κατοχυρωμένα κάτεργα δεν έχουν επιθεωρηθεί. Τα εργοστάσια κατασκευάζουν κυρίως ρούχα για την τοπική και ινδική αγορά, αλλά και γνωστών διεθνών ετικετών, μέσω υπεργολαβιών, κάτι που καθιστά δύσκολο για τις επιχειρήσεις να γνωρίζουν από πού προέρχονται.
Ο φωτογράφος Κλαούντιο Μοντεσάνο Κασίγιας μέσα από τη δουλειά του αποκαλύπτει τόσο τη συγκλονιστική έλλειψη ελέγχων ασφαλείας μέσα σε μερικά άναρχα εργοστάσια όσο και τις εξαντλητικές ώρες που εργάζονται τα παιδιά εκεί.
Ενα άτυπο εργοστάσιο περιλαμβάνει ένα δωμάτιο με 15 ραπτομηχανές, συνήθως χωρίς εξόδους κινδύνου, σχέδια για πυρασφάλεια ή πυροσβεστήρες.
Τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να πάνε στο σχολείο, καθώς είναι επιφορτισμένα με εργασίες όπως κέντημα, βαφή υφασμάτων και καθαρισμό μηχανημάτων.
«Μέσα στα εργοστάσια ενδύματος οι εργαζόμενοι δουλεύουν 6 στα 6 και τις μισές ημέρες της εβδομάδας από την αυγή μέχρι το σούρουπο για τον κατώτατο μισθό. Κοιμούνται μέσα σε αυτά ή νοικιάζουν δωμάτια δίπλα σε αυτά», λέει ο φωτογράφος.
«Ερχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας απασχόληση και ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή», προσθέτει.
Σύμφωνα με τη UNICEF, υπάρχουν περίπου ένα εκατ. παιδιά ηλικίας 10-14, που δουλεύουν ως εργάτες στο Μπαγκλαντές.
Βγάζουν τα προς το ζην και γι' αυτά δεν υπάρχει ζωή έξω από τη δουλειά. Σε μια φωτογραφία του Κασίγιας φαίνεται ένα αγόρι να κάνει μπάνιο μέσα στο εργοστάσιο, στο οποίο τρώει, πλένεται και κοιμάται.
Η βιομηχανία ενδυμάτων στο Μπαγκλαντές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε εξαγωγές κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, μετά την Κίνα και έχει ένα αρνητικό ρεκόρ όσον αφορά την πυρασφάλεια.
Περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε εργοστάσιο έξω από τη Ντάκα εξαιτίας πυρκαγιάς. Ηταν ένα από τα χειρότερα βιομηχανικά ατυχήματα στη χώρα.
